Het is natuurlijk lastig om je voor te stellen of te veronderstellen hoe ‘zelfbewustzijn’ werkt in relatie tot het brein. Maar misschien kunnen we het vergelijken met moderne robotica.
Er worden tegenwoordig allerlei ingenieuze robotjes ontwikkeld, die voor diverse taken ingezet kunnen worden. Dergelijke robotjes kunnen ‘zelfstandig’ allerlei taken uitvoeren. Mocht echter iets anders verlangd worden dan kan een programmeur het programma aanpassen, waarna het programma nieuwe opties heeft gekregen. Iets soortgelijks zou zich af kunnen spelen binnen ons ‘robotje’, ons ego.
Ego is een veelzijdig goed doordacht robotje met programma’s die al millennia voldoen. Toch vroeg de evolutie om wat voor reden dan ook om een verandering in het programma. De introductie van ‘zelfbewustzijn’.
Zelfbewustzijn als een programmeur of ‘gast’ die een leven lang, met de nodige rustpauzen, kritisch met ego mee komt kijken, en daarvan verslag doet aan het robotje, zodat het op andere gedachten zou kunnen komen en nieuwe inzichten en instellingen kan krijgen. Deze ervaring stuurt de programma’s bij en past aan waar nodig. Vanzelfsprekend heeft een dergelijke ‘bewuste’ gast bij terugkeer op het honk ook het nodige bijgeleerd.
In de Solar Challenge race in Australië rijden technische studenten achter ‘hun’ solar-auto aan en kunnen van afstand de snelheid van het wagentje controleren en ook adviseren al naar gelang de weersomstandigheden en het wegdek. De afspraak is weliswaar dat de bestuurder van de solar-auto per saldo zelf bepaalt, maar het technisch team vanuit de volgauto kan de bestuurder op bijzondere zaken wijzen en anders adviseren, omdat het over méér informatie beschikt, bijvoorbeeld omtrent de meteorologische omstandigheden onderweg en de algehele toestand op de weg.
Er is dus geen absolute predestinatie. Het kan gebeuren dat ego, de bestuurder, alle adviezen naast zich neerlegt en zich weinig of niets aantrekt van de suggesties, ook al hebben beiden hetzelfde doel. Een deels ‘vrije wil’ van de bestuurder, die evenwel volledig afhankelijk is van de fabrieks-instellingen van zijn auto, van het weer, het tijdstip van de race, de route en zelfs de obstakels op de weg (dode kangoeroes bijvoorbeeld), die door de omgeving en misschien wel de kosmos bepaald worden. En deze vrije wil van de bestuurder lijkt zelfs iets vrijer te kunnen worden door het al dan niet in te kunnen gaan op de suggesties van de volgers.
Net zo lijkt mijn ego dit leven te mogen beleven, daarin bijgestaan door ‘bewustzijn’, met een belangrijke rol voor de kosmos en de omstandigheden die misschien gepland zijn.
Recente reacties