Hoe zit het eigenlijk met dit stemmetje? ‘Wie praat er nu tegen je?’ ‘Ben jij die stem die tegen jezelf praat?’ Maar waarom zou jij tegen jezelf moeten praten? Besef vanaf nu vooral dat jij niet de stem bent die je hoort praten. Om dat in te zien moet je a.h.w. ‘aan de buitenkant’ gaan staan en heb je een ‘uitkijkpost’ nodig om je stem te kunnen observeren.
Dit inzien is voor ons mensen een van de moeilijkste dingen om te begrijpen, maar onthoud:
Jij en de stem zijn twee verschillende entiteiten.
Immers wat gebeurt er wanneer je je denken even een halt toeroept? Hou jij dan op te bestaan? En wie geniet er dan van die stilte? De ware jij! De echte jij, die ’s morgens wakker wordt voordat de gedachtestroom op gang komt die het dan weer van je overneemt om je dag te gaan verslaan en je van alles te gaan vertellen.
Dat stemmetje in je hoofd, die ‘kwebbelaar’, ben jij niet!
Maar als die stem dan niet van jou is, van wie is die dan wel? Van een duiveltje of engeltje op je schouder, of is het de ‘kwebbelaar’ van Victor Lamme, of, zoals Eckart Tolle suggereert: de stem van De Denker? Of zijn het ‘de Muppets’ van Paul Smit? Noem je stemmetje zoals je wilt, als je maar weet dat jij het niet bent! Het is de stem van je ego, de stem van je brein!
Split-brain patiënten horen zelfs twee verschillende stemmen in hun hoofd, die het bovendien regelmatig met elkaar oneens zijn en in de clinch liggen. Voor Rudolphe Tanzi was dit het overtuigende bewijs dat onze gedachten in de hersenen geproduceerd worden, en het kan ons ervan overtuigen dat de kwebbelaar een brein-productie is. (Deepak Chopra, Rudolphe E. Tanzi: Superbrein)
Recente reacties