Het begrip ‘geest’ vraagt bijvoorbeeld om een afspraak, omdat het in verschillende betekenissen gebruikt wordt. Enkele voorbeelden:
De geest als het ‘hogere bewustzijn’. In zijn boek ‘Hoe de stof de geest kreeg’ stelt Arie Bos aan het einde: ‘Niet de stof kreeg de geest, maar de geest schiep de stof’, waarmee deze ‘geest’ een scheppende kracht heeft en aldus als een scheppend hoger Bewustzijn, of zelfs God uitgelegd kan worden. En anderzijds zou onze geest binnen de grenzen van de kwantumfysica inderdaad de schepper kunnen zijn, omdat daarbij de toeschouwer bepaalt wat is en wat niet.
Vaak ook wordt de geest verwisseld met de ziel, als de geest die na de dood blijft bestaan in het geestenrijk. We denken bij de geest ook aan het wezenlijke of de essentie van iets of iemand, waarin je ook kunt handelen. Veelal wordt de geest uitgelegd als het menselijk vermogen om te denken, te voelen en te willen. De geest als het product van de hersenen.
Maar, de geest wordt ook vaak verstaan als onze psyché. En let wel, men spreekt van een geestelijk vader, die zorgdraagt voor je ziel, en van een zielenknijper, die je psyché behandelt.
Aristoteles en de oude Grieken maakten onderscheid tussen: soma – psyché en nous: lichaam, ziel en geest. Voor hen is psyché de ziel, genoemd naar de mythologische koningsdochter en geliefde van Eros, Psyché. Dus komt een psychiater of psycholoog voor hen wel degelijk in aanmerking voor de term zielenknijper en zou psychologie moeten staan voor zielkunde.
Mijn voorstel is om de term ‘geest’ hier te reserveren voor ‘het product van onze hersenen’, in de zin van ons ‘dagelijks bewustzijn’, het vermogen om te denken, te voelen en te willen. Bij psyché denk ik meer aan de dankzij bewustzijn bijgewerkte breinprogramma’s. De reeds door het leven en bewustzijn getransformeerde en bezielde geest van de mens, maar wel behorend tot ons brein als een product van onze hersenen.
Recente reacties